مراجعه سریع به عناوین مطلب
معماری معاصر ایران دوره پهلوی دوم
در این مطلب به بررسی معماری معاصر ایران دوره پهلوی دوم پرداخته ایم.
در سری اول این مقاله معماری معاصر ایران در دوره قاجار را بررسی کردیم.
در سری دوم این سری مقاله معماری معاصر ایران در دوره پهلوی اول را بررسی کردیم.
معماری معاصر ایران دوره ای جذاب ولی کمتر پرداخته شده است.
شاید علت آن تمایل معماری به معماری غرب باشد.
شاید مشاهده رمق های آخر معماری اصیل ایرانی بر پیکر شهرها یکی از دلایل آن باشد.
ولی شاید باید دوستانه تر به آن نگاه می کردیم و بکنیم.
معماری معاصر ایران به نظر نگارنده از جذاب ترین سبک های معماری ایران است.
چرا که علی الخصوص در شهر تهران و در بافت قدیمی هنوز زنده بوده و حتی کاربری دارد.
بررسی و مشاهده و سعی بر قبول کردن چرخش معماری ایرنی به سمت غرب شاید بتواند کمک کند به طراحی اصیل معماری در ایران.
ولی سوالی اساسی مطرح است:
آیا معماری اصیل ایرانی با فرم سابق جوابگوی نیازهای انسان امروزی است؟
با این مقاله خواندنی با عنوان معماری معاصر ایران دوره پهلوی دوم با ما همراه باشید.
همجنین مطالعه مقاله معماری ایرانی اسلامی که کار ارزشمند دیگری از گروه آموزش شرکت آمود ابنیه هست توصیه می گردد.
معماری معاصر ایران دوره پهلوی دوم
در فاصله میان پایان یافتن جنگ دوم جهانی تا سقوط رژیم پهلوی در سال 1979، فرهنگ باستانی و سخت سنتی ایران در معرض جریان های توسعه معاصر ، خصوصا جهان بسیار علمی و تجربی غرب قرار گرفت .
نیروهای دگرگون کننده و دگرگونی های معماری و شهری پدید آمده را می توان در مطالعات حاضر به صورت سه بخش متمایز اما به هم پیوسته زمانی در نظر گرفت .
که در هر یک عمدتا با اوضاع اجتماعی اقتصادی ، برنامه های ملی توسعه ، جلوه های زیبایی شناسانه نمادهای اجتماعی و مسائل ناشی از رشد سریع و شدید مشخص می گردند .
اولین بخش با دوران پس از کناره گیری رضا شاه در سال 1941 و شروع سلطنت محمد رضا پهلوی تا به اصطلاح انقلاب سفید در سال های 1962و 1963 سرو کار دارد. دومین بخش فعالیت ها و دستاوردهای معماری را در ایران از آخرین بخش به دوره شش ساله انفجار ساخت و ساز که به دنبال افزایش قسمت نفت اوپک آمد می پردازد و با پایان یافتن ناگهانی این چرخه ساخت و ساز ملی در پی انقراض سلسله پهلوی خاتمه می یابد.
دوره اول : 1963_1941
این دوران برخورد دوباره با غرب دارای سه مرحله بود .
اول سال های جنگ ، که طی آن ایران در اشغال قوای متفقین بود.
دوم سال های پس از جنگ تا سال های 1952_ 1954دوره نخست وزیری مصدق و بالاخره دوران پس از ملی شدن تا سال های 1962- 1963که طی این دوران ، دوران رژیم سلطنتی قدرت اقتصادی و سیاسی خود را تحکیم بخشید این دوران ، دوران تجدید حیات ملی بود .
پس از پایان یافتن اشغال مستقیم ایران توسط نیروهای بیگانه با پیدایش حس تازه هویت ملی و معین شدن اهداف ملی توسعه ، ملی گرایی حیاتی دوباره یافت حتی در سال 1947اهداف مزبور در برنامه های ملی توسعه سازمان یافتند .
اگر چه برنامه هفت ساله اول .
که سازمان برنامه را بنیاد نهاد به دلیل بحران اقتصادی و سیاسی ناشی از ملی شدن نفت در سال 1954نا تمام ماند اما برنامه هفت ساله دوم توسعه تا سال 1963 تاثیری مستقیم بر مقیاس و ویژگی های فعالیت معماری در کشور به جا نهاد .
نکات قابل توجه دوره اول شامل صنعتی شدن ، توسعه زیر بنائی ، تجهیز ارتش ، و توازن جدید قدرت به دنبال این موارد بود .
مثلا صنعت نفت به سرعت رشد کرد و توجه زیادی به تلاشی معطوف شد که در جهت ملی شدن صورت می گرفت .
سرمایه گذاری در سد سازی ونیروگاه های آبی ، ساخت شبکه راه ها ، مخابرات و غیره صورت گرفت .
طرح مارشال و برنامه های اصل چهار ایالات متحد آمریکا به همراه سایر برنامه های کمک رسانی مالی ، فنی و نظامی برای ایالات متحد و هم پیمانانش به اولین برخورد مهم ایران با مردم و فرهنگ ایالات متحد منجر شد.
این رابطه یک شبه جای روابط با آلمان و فرانسه را که پس از جنگ جهانی اول گسترش یافته بود گرفت به دلیل اقتصاد راکد و ضروریات بازسازی پس از جنگ تنها توجهی نمایشی به معماری و شهر سازی می توانست صورت بگیرد.
این دوران تنها به پیدایش نمادهایی از یک هویت ملی روز افزون انجامید :
تصاویر گذشته ای افتخار آمیز مانند آرامگاه های نوبنیاد یا بازسازی شده دانشمندان شاعران و قهرمانان ملی و تصاویری که بر نظامی نوین دلالت داشتند.
مانند میدان هایی با مجسمه نماد رهبری ملی در مرکز آن که در همه جا به چشم می خورد بناهای یاد بود این دوران که عمدتا تا قبل از جنگ جهانی دوم ساخته شدند .
اغلب کوچک و با طرح هایی هنرمندانه و با اجرای خوب ، گواه تحصیلات طراحان ایرانی در پاریس قبل از جنگ ( آرامگاه بوعلی سینا در همدان اثر سیحون ) بودند.
این طراحان که با آموزش های دانشکده بوزار به ایران بازگشته بودند، تحت سرپرستی معمار و باستان شناس فرانسوی آندره گدار اولین مدرسه آموزش معماری معاصر ایران را در دانشگاه تهران پایه گذاری کردند.
هوشنگ سیحون و محسن فروغی اولین سرپرستان آن بودند.
مدرسه معماری تا هنگام تغییر مدیریت آن در اوایل دهه 1960با برنامه های آموزشی کلاسیک دانشکده بوزار که اکنون به محیطی ایرانی انتقال یافته بود.
به تربیت نسلی از معماران فرانسوی _ ایرانی پرداخت بهترین توصیف ویژگی زیبایی شناسانه نظریه های نگرش های معمارانه برای بناهای عمومی یادمان های آریایی است که از اسلیمی های اسلامی نیز بهره ای برده بودند.
تنها فرودگاه مهرآباد اثر محسن فروغی و مشاوران سوئدی وی ساختمان جدید مجلس سنا در تهران اثر حیدر غیاثی در ساختمان دفتر مرکزی شرکت ملی نفت ایران اثر عزیز فرمانفرمائیان توانستند نظر عموم مردم را که با ناگاه با مقیاس عملکرد تکنولوژی و ساخت کاملا متفاوتی رو به رو شده بودند، به خود جلب کنند گرچه این بناها ، ساختمان هایی قابل توجه بودند، اما هرگز به سطح معماری عالی نرسیدند.
ساختمان مجلس سنا
صرف نظر از این نمونه ها عمده فعالیت های ساختمانی آن زمان در اختیار بخش خصوصی بود وضعیت معماری سال دگرگونی ها و تحولات را آشکارتر بیان می کند.
خانه حیاط دار یک یا دو طبقه شکل بارز سکونتگاه های شهری ایرانی است .
مفهوم خانه درونگرا با حیاطی مانند بهشت که بر اساس نظام خانواده گسترده ضوابط اجتماعی اسلام و بیش از همه بر اساس سازگاری با اقلیمی گرم و خشک و خشن شکل گرفته بود .
تا جنگ جهانی دوم گونه طبیعی مسکن در فلات ایران محسوب می شد این خانه ها غالبا با آجر و خشت و توسط بنا های محلی که معمار نامیده می شوند بنا می شد .
فضای داخلی خانه ها به طور سنتی فاقد مبلمان بود و غالبا برای نشستن روی زمینی مفروش در نظر گرفته می شد .
اتاق ها به فعالیت های چند گانه خواب غذاخوری مطالعه و تفریح اختصاص داشتند.
شرایط محیطی اجازه می داد از حیاط به عنوان فضای باز خصوصی استفاده شود .
قابلیت های چشمگیر طراحی استفاده طبیعی از انرژی خورشیدی در خانه سنتی به این امر کمک می کرد.
بنابراین تجمع به هم فشرده خانه ها به صورت دسته هایی که نمایانگر واحدهای اجتماعی بودند و سازمان یافتن آنها در محدوده هایی شهری ، که برای عابر پیاده طراحی و محله نامیده می شدند .
الگوی سکونتی و اجتماعی بود در مرکز این محله ها یک مسجد یک حمام یک بازار و گاهی مکانی برای مراسم و گردهمایی های مذهبی مانند یک تکیه به چشم می خورد .
طی اولین دوره برخورد دوباره با غرب این واحد ساختمانی اولیه سکونتگاه شهری دگرگون شد اگر چه خانه حیاط دار همچنان به عنوان پر طرفدارترین و دست یافتنی ترین گونه مسکن باقی ماند .
کارایی اساسی داخلی آن به طور جدی مخدوش شد ورود مبلمان به بسیاری از خانه ها پس از جنگ جهانی دوم و نتیجتا نیاز به اتاق های تک عملکردی مانند اتاق نهار خوری و اتاق پذیرایی ، تاثیری مستقیم و پایدار بر طرح خانه داشت .
واکنش اولیه افراد آدابدان تر ، که پیشگامان این تحول بودند ، این بود که تفکیکی دو قسمتی در خانه به وجود آورنده قسمت مبلمان شده برای مهمان یا افراد بیگانه محفوظ نگه داشته می شد .
در حالی که قسمت مفروش مناسب برای زندگی سنتی ، به منظور گردهمایی های غیر رسمی خانوادگی و فعالیت های خصوصی زنان و بچه ها باقی می ماند.
علاوه بر این به دنبال افزایش شهر نشینی دو گونه از خانه های اروپایی که در ابتدا در دهه 1930 در تهران معمول شده بودند.
یکی آپارتمان های واقع در طبقات فوقانی و دیگری خانه های ردیفی که با خیابان های راست گوشه مخصوص وسایل نقلیه در یک خط قرار می گرفتند .
به صورت بخش ملحق شده به شهر معاصر در آمدند .
البته کسانی که استطاعت داشتند ، از مراکز شهری در حال رشد فرار کرده و در حومه های شهری ویلاهایی به شکل بهشت گمشده به تقلید از کاخ های قرن نوزدهم قاجار در باغ هایی به مساحت های مختلف می ساختند .
ساختمان های مسکونی طبقات پر در آمد موجب پیدایش سبک مدرن قاجار شد که نمایانگر تمایلی التقاطی به پیوند دادن گذشته و حال بود .
سبکی که ازنظر معماری همیشه هم موفق نبود .
نزدیک ترین برخورد اکثر ایرانی ها با نمادهای زیبایی شناسی غربی از طریق جاده ها پل ها و محصولاتی مانند اتومبیل ، رادیو ، یخچال ، تلفن و بیش از همه از طریق فیلم های هالیوود صورت گرفت .
تصور و تصویر نحوه زندگی غربی همراه با تکنولوژی مربوط به آن اواخر دهه 1950که تقلید از این سبک زندگی در غالب سکونتگاه های شهری ایران معمول شده بود عمیقا تثبیت شد .
اگر چه ایرانیان فاقد منابعی بودند که دستیابی سریع به این سبک زندگی را ممکن می کرد .
اما نخبگان شهری و نظامی حاکم تلاش خود را برای غلبه بر این تضاد آشکار از میان اهداف و وسایل موجود به کار بردند.
با ما با مقاله خواندنی معماری معاصر ایران دوره پهلوی دوم همراه هستید.
دوره دوم ( 1963_ 1973)
دوره اول که با تاسیسات زیر بنایی و یادمان هایی مشخص می شد که نیاز ملی به داشتن حس نوینی از هویت فرهنگی را بازتاب می داد.
هر چند به هیچ بنای عمومی شاخص یا شهر سازی جالبی دست پیدا نکرد، توانست یک احساس ثبات را ایجاد کند در همین زمان کشور در حال ورود به دوره رفاه نوینی بود .
تجارت نفت ایران در برابر کالاها و خدمات خارجی برقرار شده بود و جهانگردی به عنوان یک صنعت مهم در حال گسترش بود.
جهانگردی داخلی و خارجی هر سال افزایش می یافتند.
از نظر سازمانی کشور به یک بوروکراسی کارا دست یافته بود و برنامه سوم توسعه( 1963_ 68 ) حمایت و رضایت بخشی از ساختن تاسیسات بهداشتی و آموزشی آغاز شد.
طی برنامه چهارم 1968- 73 سکونتگاه های شهری جدیدی ساخته شد و سکونتگاه های شهری موجود ارتقا یافت طرح های جامع جدید و ساخت بناهای عمومی بزرگ بخش مهمی از سیاست دولتی را تشکیل داد.
در اواسط دهه 1960 بازگشت اولین موج معماران و مهندسان متخصص تحصیل کرده خارج به ایران تاثیر مستقیمی بر برنامه ریزی ملی و امکانات ساختمانی بر جای نهاد.
همزمان با این امر نیروی فرهنگی غالب در مدارس معماری و مهندسی از سلطه فرانسه به تمایلات انگلیسی _ آمریکایی همراه با مقداری تاثیرات ایتالیایی تغییر پیدا کرد.
داریوش میر فندرسکی و مهدی کوثر که هر دو معماران ایرانی تحصیل کرده ایتالیا بودند یکی پس از دیگری سرپرستی دانشکده هنرهای زیبایی دانشگاه تهران را به عهده گرفتند.
در همین هنگام دانشکده معماری دانشگاه ملی باز در تهران پایه گذاری شد.
از جمله معماران ايراني فرح همسر شاه بود كه معماري را در فرانسه تحصيل كرده بود .
وي دفتري به نام دفتر مخصوص فرح تأسيس كرد و با همكاري افرادي مانند مهرداد افخم و كامران ديبا كارهايي نظير موزه رضا عباسي ، موزه فرش ، موزه هنرهاي معاصر و … را به وجود آوردند .
برگزاري دو سمينار در مورد هويت معماري ايراني و رابطه صنعت و سنت در اصفهان و شيراز كه با حضور معماران بزرگ جهان برگزار شد از اقدامات اين دفتر در جهت برقراري پيوندي ميان ارزش‌هاي معماري سنتي و صنعت امروز بود .
ایرانیان متخصص چه تحصیل کردگان خارج و چه کسانی که به تازگی در ایران آموزش دیده بودند فاقد اطلاعات لازم درباره میراث معماری بومی و دانش فنی سنتی ساختمان سازی بودند .
تمام دانش ناقص موجود توسط محققان خارجی و با تمام محدودیت های ذاتی رویکرد شرق شناسه وعمدتا باستان شناسانه آنان تولید شده بود.
( یک استثنای مهم نسبت به این ویژگی اثر ماندگار آ ، آ ، پوپ وپ .آ کرمن بود که کتاب ارزیابی هنر ایرانی که در سال 1938منتشر شده بود . با تجدید چاپ در اوایل دهه 1960 تاثیر تازه ای به جا گذاشت )
در پاسخ به این نیاز بود که بر مستندات ارزش های فرهنگی اصیل ایرانی و نظام های ارزشی افزوده شد و ماهیت استعماری بیان ایرانی را در هنرهای دیداری ، شنیداری و ادبی آشکار ساخت .
در حالی که اولین برج های بلند مرتبه آپارتمانی در مراکز شهری ایران ساخته می شد موسیقی سنتی ایران _ توسط مرکز موسیقی سنتی وابسته به وزارت فرهنگ مورد حمایت دولت و ستایش روز افزون گروه های مردم قرار گرفت .
در معماری ، آجرسنتی زرد رنگ ( که در اصل مربعی به ابعاد تقریبا 24 سانتیمتر و ارتفاع 4 سانتیمتر بود حالا با ابعاد استاندارد غربی یعنی 10*5 / 7*20 سانتیمتر ) دوباره جای بر حق خود را در میان مصالح ساختمانی ایران بازیافت .
در حالی که قوس ، طاق ، گنبد و سایر اجزای سنتی معماری بسته به مورد برای پوشش دادن عملکرد های کاملا معاصر مورد استفاده قرار می گرفتند.
به این ترتیب ، مرکز مطالعات مدیریت ایران که توسط حسین لاجوردی پایه گذاری شده و نادر اردلان آن را طراحی کرده بود به زبان معمارانه سنتی مدرسه نام گرفته بود و با این همه برنامه جدید آموزش مدیریت تجاری دانشگاه هاروارد را عرضه می نمود .
در میان دستاوردهای ساختمان سازی این دوران می توان از موسسات آموزشی و خدمات بهداشتی ساخته شده در شهرهای بزرگ و مراکز تفریحی و تربیت بدنی مانند مراکز ورزشی نام برد.
مجموعه ورزشی تهران که طی سال های 1968 تا 1972 توسط عزیز فرمانفرمائیان و همکاران ( طرح آن اردلان ) برای وزارت آبادانی و مسکن ساخته شد زیگورات ایلامی معبد چغارزنبیل و تالار صد ستون تخت جمشید را به ذهن متبادر می کرد.
این پروژه 200 هکتار از زمین های آبرفتی بایر را به فضای سبز مناسب برای فعالیت های فراغتی تبدیل کرد .
با استفاده از دانش فنی راهسازی موجود بیش از چهار میلیون متر مکعب خاک جابه جا و متراکم شد تا استادیوم خاکی صد هزار نفری با پوشش آجر زرد رنگ ساخته شود که در عین حال به عنوان یک سد برای نگهداری دریاچه مصنوعی در گودال ساخته شده مجاور عمل می کرد.
دریاچه هم به عنوان مخزن آب برای آبیاری 160 هکتار درختکاری و هم به عنوان مخزن آب برای قایقرانی تفریحی در نظر گرفته شده بود.
ضمنا کانونی برای بسیاری تسهیلات ورزشی و تفریحی دیگر محسوب می شد.
این مجموعه ورزشی محل برگزاری بازی های آسیایی سال 1972 بود و به عنوان محلی برای مراسم ملی نیز کاربرد داشته است .
یادمان شهیاد که در سال 1971 درارتباط با دوهزار و پانصدمین سالگرد شاهنشاهی ایران ساخته شده بود درادامه یادمان های دانشکده بوزار ساخته شد که تاکید بر هویت فرهنگی را دنبال می کردند ،
در این بنا که معمار ایرانی حسین امانت طراحی آن را بر عهده داشت،
تلاش شده بود سه دوره مهم تاریخ ایران با ترکیب طاق سهمی شکل دوران ساسانی در تیسفون و قوس ونوک تیز دوران اسلام در ساختمان جدیدی از سیمان و تراورتن با یکدیگر پیوند یابند.
این بنا که مطابق سنت طاق نصرت رومی طراحی شده است موزه ای را در دل خود جای داده و دروازه نمادین از فرودگاه بین المللی کنونی به پایتخت تلقی می شود.
در آینده که فرودگاه بین المللی جدید در جنوب تهران به بهره برداری برسد و عملکرد فعلی دروازه برای شهیاد از بین برود ارزش شهری آن مشخص شد.
در این دوره در شهر های مهم ایران کارهای مهمی در زمینه حفاظت و بازسازی آثار تاریخی صورت گرفت.
پس از سال 1964هنگامی که سازمان ملی حفاظت از آثار باستانی ایران NOCHMI و ISMEO2 انستیتوی ایتالیایی خاور دور و میانه ) مرمت عمارت عالی قاپو ، چهلستون و هشت بهشت را آغاز کردند توجه خاصی به معماری دوره صفویه چهلستون وهشت بهشت را آغاز کردند .
توجه خاصی به معماری دوره صفویه دراصفهان معطوف شد.
این برنامه نه تنها به مرمت این بناهای تاریخی منجر شد .
بلکه موجب شد کتاب های متعددی درباره جزئیات معماری این آثار منتشر شود و تلاشی برای تربیت هنرمندان و تکنسین هایی با مهارت های تخصصی صورت گیرد .
پس از آن بسیاری از بناهای تاریخی دیگر تغییر پیدا کردند .
این تحولات از اصفهان شروع شد ( به عنوان مثال کاروانسرای قدیمی مربوط به مدرسه قرن هفدهم چهار باغ به هتل شاه عباس تبدیل شد )
اما به زودی دامنه آن به شیراز و شهرهای مقدس مشهد و قم نیز کشیده شد.
در این شهرها مجموعه ساختمانی مهمی مرمت و سنت های هنری احیا شدند.
در ساله 1973 ، 600 بنای مهم در فهرست مرمت قرار داشته و از میان آنها 300 بنا به صورت جدی در دست تعمیر بودند .
در سال 1964 مهندسان مشاور آمریکایی و یکتور گروئن و مهندسان مشاور عزیز فرمانفرمائیان در تهران به مدیریت فریدون غفاری شهر ساز ایرانی با همکاری یکدیگر تهیه طرح جامع محله بندی شده 25 ساله تهران را به عهده گرفتند.
در سال 1968 از تصویب گذشت و پس از آن سایر شهرسازان برا ی همه شهرهای مهم ایران آن را تکرار کردند.
یک عامل مهم در این طرح شهرنشین شدن جمعیت ساکن نقاط روستایی بود در سال 1964 حدود 60 تا 65 درصد از جمعیت ایران روستا نشین و 35 تا 40 درصد شهر نشین بودند.
به عنوان بخشی از برنامه کلی دولت برای صنعتی کردن سریع ایران از شهر سازان خواسته می شد تا شهرها را برای معکوس شدن این نسبت ها در دهه 1990 آماده سازند.
بیش از شصت هزار نقطه روستایی که در خالی از سکنه ترین نواحی فلات ایران پراکنده بودند باید در قالب 15000 ابر روستا که بر اساسس اصول مکانیزه کشاورزی فعالیت می کردند تجمیع می شدند.
منافع مورد انتظار این فرایند ، دسترسی بیشتر مردم به خدمات آموزشی و بهداشتی و مراکز داد و ستد بودند.
اما موسس عظیم لازم و مسائل ناشی از جابه جایی میلیون ها روستایی هرگز به درستی درک نشده بود .
در نگرشی دوباره به طرح های جامع تهیه شده می بینیم آموزش های غربی و انگیزه های طراحان خود و کارفرمایان دولتی آنان را منعکس می کنند.
یک امر مورد توجه الگوهای سنتی سکونتگاه های شهری این منطقه که سازگاری صحیح با محیط و پیوند با فرهنگ بومی اکثریت جمیعت است بسیار به ندرت در طراحی شهرهای جدید مورد توجه قرار گرفته است.
در مقابل الگوهای سکونتی سنتی و نیز زمین های خشک و بایر اطراف شهرهای تاریخی عبور کرده اند با این هدف که شهر را برای انفجار جمعیتی آماده سازند.
در نتیجه بهای زمین شهری در اطراف این مسیرها بین سال های 1966 تا 1971 تقریبا 250 درصد افزایش یافت.
به جای آنکه اولین ثمره مهم طرح های جامع جدید منافع اجتماعی یا فرهنگی باشد، بورس بازی زمین را به دنبال داشت.
قبل از بررسی همه جانبه الگوهای تقریبا شکل گرفته مفاهیم شهر سازی مطرح که به طرحهای اجتماعی کارآمد نظام های حمل و نقل سازگار با محیط گونه های ساختمانی مطابق با فرهنگ و دسترسی به منابع مادی توجه کرده بودند یک دوره انفجار خطرناک ساخت و ساز آغاز شد .
در سال 1963 کمبود مصالح وافزایش سریع قیمت ها موجب ممنوعیت شش ماهه ساخت و ساز در تهران شد.
اما این تنها بخشی از مسائل بود که در مرحله سوم و آخرین مرحله تاریخ معماری مدرن ایران رخ داد.
موزه هنرهای معاصر
دوره سوم (1979_ 1973)
در سال 1974 دومین کنگره بین المللی معماران با عنوان به سوی کیفیت زندگی برگزار شد.
این گردهمایی که به ریاست محسن فروغی معمار ایرانی برگزار شد معماران وشهرسازان بزرگ جهانی مانند باکمینستر فولر و خوزه لوئی سرت از ایالات بزرگ متحده و کنزو تانگه از ژاپن و بسیاری دیگر را گرد هم آورد تا به بررسی پیشرفت ایران در واکنش به چالش هایی بپردازند که با افزایش قیمت نفت با آنها روبه رو شده بود.
شرکت کنندگان در این کنگره ( و کنگره قبلی که با عنوان تقابل میان سنت و دانش فنی در سال 1970 برگزار شده بود لایحه حقوقی زیست بوم را که توسط خوره لوئی سرت موشه سفدی ب ک دوشی جرج کادیسلیس و نادر اردلان تدوین شده ) برای وزارت آبادانی و مسکن تهیه کردند.
این کتاب از سوی ایران در کنفرانس زیست بوم سازمان ملل متحد که در سال 1976 در ونکوور کانادا برگزار شد ارائه گردید.
سایر شرکت کنندگان در کنفرانس بین المللی ایران بار دیگر در سال 1977 به منظور قضاوت مسابقه بین المللی برای طراحی کتابخانه ملی ایران گرد هم آمدند در این مسابقه بیشترین تعداد شرکت کنندگان داخلی و بین المللی در مسابقه جهانی دیگر حضور داشتند .
همان طور که این رخداد ها منعکس می کنند ، ایران آگاهانه از بالاترین سطوح تخصصی و دانش فنی جهان در اواخردهه 1970 استفاده کردند اما با تمام این توجهات ( و گاهی شاید به دلیل این توجهات ) معماری و شهرسازی بین سال های 1973 تا انقلاب 1979 سریعا به نقطه اوج رسید و سریع تر از آن در سراشیبی سقوط افتاد.
طرح هایی که برای چندین موسسه آموزشی و فرهنگی تدارک دیده شد تحت سرپرستی معماران ایرانی که با گروهی از متخصصان بین المللی همکاری داشتند تهیه شده بود.
تعدادی قرارداد مهم با معماران پیشرو بین المللی بسته شد.
مانند هتل تهران ( کنزو تانگه ) نوسازی موزه آبگینه ( هانس هولاین ) و موزه ای در شیراز ( الوار التو ) در زمینه شهر سازی پروژه های جدید توسعه در مقیاسی وسیع در نزدیکی اکثر شهرهای بزرگ ایران تهیه شد.
( پارک زیست محیطی پردیسان برای سازمان محیط زیست به سرپرستی اسکندر فیروز طراحی شده توسط گروه ماندالا و COMRT و شوشتر نو توسط کامران دیبا) شهرهای جدید طراحی شدند وبعضی از عملیات ساختمانی آنها هم آغاز شد.
فعالیت های بازسازی و حفاظت همچنان از کمک های دولتی بهره مند می شد و کنفرانس های مهمی در مورد حفاظت از کل نواحی تاریخی برگزار شد سطح کارهای هنری و دستی در میان هنرمندان و صنعت گرانی مانند گچکاران آجرچینان کاشی سازان نجاران و فلز کاران ارتقایی بسزا پیدا کرد و بر تعداد هنرمندان موجود افزوده شد.
با مقاله معماری معاصر ایران دوره پهلوی دوم با ما همراه بودید.
سری های دیگر این مقاله را هم مطالعه نمایید:
شما ممکن است از این مطالب هم خوشتان بیاید:
ويژگي هاي معماري ايراني اسلامي-قسمت اول
ثبت ديدگاه